Αναζητώντας το επικοινωνιακό και στρατηγικό βάθος της “τουρκικής κορονοδιπλωματίας”
Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης
Σε προηγούμενή ανάλυσή μας είχαμε επισημάνει ότι η Τουρκία έχει καταφέρει μέσα από μεθόδους “ήπιας ισχύος” και “στρατιωτικής διπλωματίας” να επιτυγχάνει ενδιάμεσους στόχους σε διαφορετικά μέτωπα: συντηρεί την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων σε τουλάχιστον εννέα χώρες, από το Ιράκ έως τη Σομαλία, (να μην ξεχνάμε τα στρατεύματα κατοχής στην διεθνώς μη αναγνωρισμένη Βόρεια Κύπρο), διαθέτει μια μεγάλη βάση στο Κατάρ κι ελέγχει επίσης περιοχές στη βόρεια Συρία. οργάνωσε δύο στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, ανέπτυξε ειδικές δυνάμεις στο Ιράκ, είχε ενεργό ανάμειξη στο Λιβυκό μέτωπο, ενώ προκαλεί διαρκώς με την αποστολή πολεμικών πλοίων ια έρευνες υδρογονανθράκων σε ύδατα που διεκδικούν η Ελλάδα και η Κύπρος.
Είχαμε σχεδόν από τους πρώτους επισημάνει τις δράσεις της Τουρκίας στα πλαίσια της “διπλωματίας του κορονοϊού” σπεύδοντας να στείλει βοήθεια σε χώρες που έχουν ανάγκη.
Σύμφωνα με τις επίσημες πληροφορίες, περίπου 100 χώρες είχαν ζητήσει βοήθεια από τις τουρκικές αρχές οι οποίες συνεδραμαν σε πρώτη φάση 34:ιατρικός εξοπλισμό στην Ιταλία και την Ισπανία, προσωπικό και υγειονομικό υλικό σε πέντε χώρες των Βαλκανίων, τεστ για τον κορωνοϊό στους Παλαιστίνιους, φάρμακα στην Αρμενία, αεροπλάνα γεμάτα μάσκες, ιατρικές ποδιές και μπουκάλια με αντισηπτικό τζελ στην Ιταλία, την Ισπανία και τη Βρετανία, ιατρικό υλικό σε Ισραήλ και Παλαιστίνη.
Αξιοσημείωτο είναι ότι την στιγμή που κορυφωνόταν ο “πόλεμος” για τα δυσεύρετα υγειονομικά υλικά προστασίας με έμφαση κυρίως στις μάσκες υψηλής προστασίας τύπου FPP2-FPP3, η Αγκυρα μπλόκαρε το υλικό για Ιταλία και Ισπανία που θρηνούσαν δεκάδες χιλιάδες νεκρούς από τον κορονοϊό, ενώ ταυτόχρονα πουλούσε στην Βουλγαρία 50.000 μάσκες και 100.000 προστατευτικές στολές και στην Ουγγαρία οκτώ τόνους υλικού!!
Την ίδια εκείνη περίοδο, η Τουρκία δεν έστειλε στους “ομογενείς αδελφούς” στην Ελλάδα ούτε ένα μπουκάλι αντισηπτικής υδρογέλης ενώ αντιθέτως λειτούργησε ως ένας γνήσιος βιοτρομοκράτης εντός κι εκτός ελληνικών συνόρων!
Αν η πρώτη ήταν η επικοινωνιακή διάσταση της κορονοδιπλωματίας η επόμενη, η στρατηγική εντοπίζεται την στιγμή που ο Τούρκος Πρόεδρος εγκαινιάζει με τον Ιάπωνα Πρωθυπουργό Σίντο Άμπε το νέο νοσοκομείο Μπασάκσεχιρ, που αποτελεί προϊόν τουρκο-ιαπωνικής κοινοπραξίας, με τον τελευταίο να τονίζει “ότι η Ιαπωνία έχει αναπτύξει εμβόλιο και φάρμακο το οποίο δίνει ελπίδες για την αντιμετώπιση του ιού και μάλιστα είναι έτοιμη να το προσφέρει σε όσες χώρες το ζητήσουν συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας.”
Το συγκεκριμένο νοσοκομείο διαθέτει 2 χιλιάδες 682 κλίνες εκ των οποίων οι 456 αποτελούν Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), λέγοντας ότι αναμένεται το νοσοκομείο αυτό που διαθέτει 90 χειρουργεία και θα έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετεί 35 χιλιάδες ασθενείς την ημέρα, να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο για την αντιμετώπιση της επιδημίας.
Καλλιεργείται, λοιπόν, η εικόνα μιας Τουρκίας που καταφέρνει να δημιουργήσει έναν υγειονομικό κόμβο ίασης από τον Covid19 μέσα από την τουρκο-ιαπωνική συνεργασία δημιουργώντας κι ένα νέο κεφάλαιο στον ιατρικό τουρισμό της χώρας που το 2019 προσέλκυσε 662.000 ασθενείς-πελάτες από 31 χώρες αποκομίζοντας (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία) κέρδη 1δις δολ.
Για να αποκτήσουμε ένα μέτρο σύγκρισης, μόνον από την Αλβανία μέχρι τώρα, έχουν γίνει 565 “ιατρικές πτήσεις” από τα Τίρανα προς την Κωνσταντινούπολη. Οικονομικά εύρωστοι Αλβανοί ασθενείς δίνουν έως και 45.000 ευρώ προκειμένου να ταξιδέψουν και να νοσηλευτούν σε τουρκικά νοσοκομεία, καθώς το αλβανικό σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει.Οι περισσότερες από τις 565 πτήσεις έγιναν κατά τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο. Όμως είχαν αρχίσει δειλά-δειλά από το Μάιο, με 210 πτήσεις περίπου από το Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, ενώ τον Οκτώβρη έγιναν άλλες 152 και από την 1η μέχρι την 17η Νοεμβρίου, 206.
Σε αυτό το πλαίσιο εξηγείται και η εκ νέου παρέμβαση του Τούρκου Προέδρου από την Ραιδεστό όπου διαφήμισε το εκεί νοσοκομείο.
Τα παραπάνω επισκιάζουν το γεγονός ότι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Τουρκία αριθμουσε 150.000 ενεργά κρούσματα που ήταν από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Μέση Ανατολή και την κατέτασσαν στις πρώτες 10 πληγείσες χώρες παγκοσμίως.
Επίσης, το γεγονός ότι το σύνολο των επιστημόνων διαφωνούσε με τους κυβερνητικούς χειρισμούς ενώ 3.300 γιατροί υψηλής ειδίκευσης είχαν απολυθεί ως γκιουλενιστές, δεν φαίνεται να απασχόλησε την διεθνή κοινή γνώμη.
Η επιθυμία της Τουρκίας να επιβληθεί ως μια ανθρωπιστική δύναμη δεν είναι κάτι καινούργιο, όπως τονίζει η Τζάνα Τζάμπουρ, ειδική στην τουρκική διπλωματία στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (Sciences Po).“Ο
πρόεδρος Ερντογάν πάντα ήθελε να αναδείξει την Τουρκία ως “ανθρωπιστική
δύναμη”», η οποία σώζει “όσους έχουν ανάγκη”, είτε πρόκειται για
μουσουλμανικές μειονότητες που καταπιέζονται είτε χώρες που πλήττονται
από φυσικές καταστροφές, παρατηρεί.Όμως η διαφορά με τις συνηθισμένες
παρεμβάσεις της Τουρκίας είναι ότι αυτή τη φορά, η Άγκυρα βοηθά
ανεπτυγμένες χώρες που είναι πιο συνηθισμένες να προσφέρουν, όχι να
δέχονται βοήθεια.
Για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, νοσταλγό της οθωμανικής
αυτοκρατορίας, η οποία πριν από την κατάρρευσή της είχε ονομαστεί «ο
ασθενής της Ευρώπης» από τις δυτικές δυνάμεις, είναι επίσης μια ευκαιρία
να πάρει συμβολική εκδίκηση.Στόχος είναι να αποδειχθεί ότι η Τουρκία
είναι ισχυρή δύναμη που διαθέτει τα μέσα για να προσφέρει βοήθεια στις
ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες είναι οι ίδιες πλέον “ασθενείς”, με τη
μεταφορική και την κυριολεκτική σημασία», εξηγεί η Τζάμπουρ.
Η ελληνική διπλωματία οφείλει να λάβει υπόψη της τα ανωτέρω εν όψεις της επικείμενης διάσκεψης κορυφής της ΕΕ όπου κάποιοι καλλιεργούν την εντύπωση πως θα επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου