Το RodopiPress & το Thraction.gr καταγράφουν: Ποιος φοβάται τον Σταυρό στο “Αυγό”;

 

Ένταση στην Ξάνθη για τον μεταλλικό Σταυρό

Η αυτεπάγγελτη παρέμβαση του Δασαρχείου και όσα αποκαλύπτουν το RodopiPress και το Thraction.gr για τις πραγματικές ισορροπίες στην περιοχή

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης – RodopiPress

Η τοποθέτηση ενός μεταλλικού Σταυρού ύψους περίπου δέκα μέτρων στο ύψωμα «Αυγό» της Ξάνθης από ομάδα πολιτών – κυρίως εφέδρων και αποστράτων – πυροδότησε μια από τις πιο άμεσες υπηρεσιακές αντιδράσεις των τελευταίων ετών. Ο Σταυρός τοποθετήθηκε το Σάββατο 23 Νοεμβρίου, δίπλα στην ελληνική σημαία, σε ιδιαίτερα ορατό σημείο της πόλης, και υπάρχει ήδη πρόθεση για μελλοντική φωταγώγησή του.

Το Δασαρχείο Ξάνθης αντέδρασε χωρίς καθυστέρηση. Κινήθηκε αυτεπάγγελτα και κάλεσε τέσσερα άτομα σε απολογία στις 27 Νοεμβρίου για κατασκευή εντός δασικής έκτασης. Παράλληλα, οι εμπλεκόμενοι συναντήθηκαν με τον Μητροπολίτη Ξάνθης Παντελεήμονα, ο οποίος – σύμφωνα με στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει το RodopiPress και το Thraction.gr – αναμένεται να τους παράσχει πλήρη νομική κάλυψη.

Ωστόσο, σύμφωνα με τις πολυετείς καταγραφές τόσο του RodopiPress όσο και του Thraction.gr, η υπόθεση του Σταυρού δεν είναι το κεντρικό ζήτημα. Είναι απλώς η αφορμή για να ανοίξει ξανά η μεγάλη συζήτηση για την επιλεκτική αυστηρότητα των αρχών στη Θράκη.

Οι δύο ιστοσελίδες έχουν καταγράψει πλήθος αναφορών για βαθιά ασυμμετρία στην εφαρμογή των ελέγχων. Η αστραπιαία αντίδραση των υπηρεσιών στην υπόθεση του Σταυρού συγκρίνεται με τη διαχρονική αδράνεια σε σοβαρές παραβάσεις στην ορεινή ζώνη. Σε μαρτυρίες που έχουν φτάσει και στα δύο μέσα, γίνεται λόγος για:

• ανεξέλεγκτη υλοτομία για καυσόξυλα,

• εκτεταμένη λαθροθηρία αγριογούρουνων,

• διακίνηση κρέατος χωρίς έλεγχο και παραστατικά.

Παρά τις επανειλημμένες αναφορές, οι αρμόδιες υπηρεσίες εμφανίζονται εξαιρετικά διστακτικές.

Αντίστοιχο μοτίβο έχει καταγραφεί και στην Παλιά Πόλη. Το RodopiPress και το Thraction.gr έχουν δεχθεί καταγγελίες ότι παλαιοί κάτοικοι εμποδίστηκαν επανειλημμένα να πραγματοποιήσουν ανακαινίσεις, οδηγούμενοι σε πώληση περιουσιών, ενώ άλλοι ιδιοκτήτες κατάφεραν – χωρίς ιδιαίτερους ελέγχους – να ανεγείρουν σύγχρονα κτίσματα ή να μετατρέψουν χώρους σε χώρους λατρείας, ακόμη και να τοποθετήσουν μεταλλικό μιναρέ.

Στο ίδιο πλαίσιο, τα δύο μέσα έχουν λάβει αναφορές για:

• άτυπο μουσουλμανικό νεκροταφείο κοντά στην Εγνατία,

• αυθαίρετες επεκτάσεις νεκροταφείων στη Χρύσα,

• μετατροπή εγκαταλελειμμένου σχολείου στο Μικρό Τύμπανο σε χώρο προσευχής με το κόστος ηλεκτροδότησης να το επωμίζεται – σύμφωνα με μαρτυρίες – η Σχολική Εφορεία.

   

  Σε αυτό το πλαίσιο, το RodopiPress και το Thraction.gr έχουν καταγράψει και μια σειρά περιστατικών όπου – παρά τις καθυστερήσεις και την επιλεκτική αυστηρότητα που διαπιστώνεται σε άλλους τομείς – ορισμένες υπηρεσίες εξακολουθούν να λειτουργούν υποδειγματικά προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του εγκαταλελειμμένου σχολείου στο Μικρό Τύμπανο, που είχε μετατραπεί σε χώρο προσευχής με την ηλεκτροδότηση να επιβαρύνει – όπως αναφερόταν σε καταγγελίες – τη Σχολική Εφορεία. Η υπόθεση αυτή κατέληξε πέρσι στις δικαστικές αίθουσες της Κομοτηνής, όπου το αρμόδιο δικαστήριο επέβαλε βαρύτατο πρόστιμο, ύψους περίπου 150.000 ευρώ, επιβεβαιώνοντας ότι, έστω και αποσπασματικά, «οι θεσμοί λειτουργούν» όταν οι παραβάσεις τεκμηριώνονται επαρκώς. Αντίστοιχες υποθέσεις που έχουν καταγραφεί από τα δύο μέσα – και αφορούν δραστηριότητες κύκλων που συνδέονται με την επιρροή ξένων παραγόντων στην περιοχή – έχουν επίσης οδηγηθεί στα δικαστήρια, αποδεικνύοντας ότι έστω και όχι όλες, κάποιες υπηρεσίες συνεχίζουν να παρεμβαίνουν με αποφασιστικότητα όταν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις παραβίασης της νομοθεσίας. 

Πέρα όμως από τις διοικητικές παραλείψεις, οι μαρτυρίες που έχουν φτάσει στο RodopiPress και το Thraction.gr αγγίζουν πολύ πιο σκοτεινές πτυχές. Κάτοικοι και γνώστες της κατάστασης μιλούν για:

• δομές και δίκτυα που λειτουργούν εκτός θεσμικού ελέγχου,

• ιδιότυπη ανοχή από θεσμικούς παράγοντες,

• και για δραστηριότητες που – όπως καταγγέλλουν – καθοδηγούνται από εξωθεσμικά κέντρα τρίτης χώρας.

Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα στην οποία – όπως υποστηρίζουν όσοι απευθύνθηκαν στα δύο μέσα – «το κράτος κάνει πίσω εκεί όπου δεν πρέπει και σκληραίνει εκεί όπου το κόστος είναι χαμηλό».

Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον, αναδύεται το ερώτημα:

Αν ο στόχος είναι η τόνωση του φρονήματος των κατοίκων, ποιοι τελικά δεν θέλουν να συμβεί αυτό;

Πολλοί στην περιοχή βλέπουν μια αντίφαση: μια συμβολική πράξη πολιτών προκαλεί τιμωρητική ταχύτητα, ενώ δραστηριότητες που – κατά τις μαρτυρίες – διαβρώνουν τον κοινωνικό ιστό αντιμετωπίζονται με σιωπηρή επιείκεια.

Δεν είναι τυχαία η φράση που έχουν καταγράψει το RodopiPress και το Thraction.gr:

«Αν ένας Σταυρός θεωρείται απειλή, αλλά όχι οι πραγματικές παρασκηνιακές δραστηριότητες, τότε κάτι πάει πολύ στραβά».

Η υπόθεση αυτή δεν είναι ένα απλό περιστατικό. Είναι η κορυφή ενός χρόνιου προβλήματος που τα δύο μέσα έχουν καταγράψει επίμονα.
Το κρίσιμο ερώτημα τώρα είναι αν θα αποτελέσει αφετηρία για πραγματική ενδοσκόπηση ή αν θα καταλήξει ακόμη μία υπόθεση που “ξεχνιέται”.