Θράκη: Όταν ένας ελληνικός αγροτικός συνεταιρισμός ποζάρει στο Τουρκικό Προξενείο!…

 

Η φωτογραφία του νέου Δ.Σ. του Αγροτικού Συνεταιρισμού Θράκης μέσα στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής ανοίγει νέο κύκλο συζητήσεων για τις ισορροπίες, τις επιρροές και τα κέντρα αποφάσεων στην περιοχή.

Γράφει  ο Νίκος Αρβανίτης

Η Θράκη έχει μάθει να ζει με λεπτές ισορροπίες, με σκιές και με υπόγειες διαδρομές που συχνά καθορίζουν πολύ περισσότερα από όσα φαίνονται στην επιφάνεια. Όμως η πρόσφατη δημόσια κίνηση του “Αγροτικού Συνεταιρισμού Θράκης” (με έδρα τον Πολύανθο Ιάσμου)  ξεπέρασε τα όρια της συνηθισμένης εθιμοτυπίας και δημιούργησε ένα ισχυρό πολιτικό αποτύπωμα.

Λίγες μόνο ημέρες μετά την Τακτική Γενική Συνέλευση του 2025 στην Κομοτηνή –μια διαδικασία οργανωμένη, θεσμική και ομαλή– το νέο διοικητικό συμβούλιο επέλεξε να εμφανιστεί σε ένα περιβάλλον που δεν επιδέχεται παρερμηνείες: στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής. Μια επιλογή που, ανεξάρτητα από τον τρόπο που θα επιχειρηθεί να παρουσιαστεί, φέρει αυτονόητο πολιτικό βάρος.

Η φωτογραφία που δημοσιεύθηκε από το προξενείο δείχνει τα μέλη του Δ.Σ. παρατεταγμένα σε σειρά, μέσα στο προξενικό γραφείο, μπροστά από τη σημαία της Τουρκίας και το πορτρέτο του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Ο χώρος, με τη διακόσμηση και την αυστηρή διπλωματική του αισθητική, δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία: δεν πρόκειται απλώς για μια επίσκεψη· πρόκειται για μια επίσημη και δημοσίως προβεβλημένη παρουσία.

Το μήνυμα που συνόδευσε τη φωτογραφία ήταν εξίσου χαρακτηριστικό: «Το νέο διοικητικό συμβούλιο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Θράκης ήταν σήμερα καλεσμένοι μας.»Η υπογράμμιση δεν χρειάζεται να γίνει με λόγια – γίνεται από μόνη της. Σε μια περιοχή όπως η Ροδόπη, οι εικόνες έχουν τη δική τους πολιτική γλώσσα.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό, αλλά εκκωφαντικό: Γιατί ένας ελληνικός συνεταιρισμός αγροτών δεν απευθύνθηκε πρώτα σε έναν ελληνικό θεσμό; Γιατί όχι στην Περιφέρεια, στο ΥΠΑΑΤ, στον ΕΛΓΑ, στην Αποκεντρωμένη ή σε έναν εγχώριο αγροτικό φορέα; Τι νόημα υπηρετεί η πρώτη δημόσια “θεσμική” συνάντηση να είναι με ξένη διπλωματική αρχή;

Το βάρος της κίνησης γίνεται ακόμη πιο έντονο όταν εξετάσει κανείς το προφίλ του προέδρου του συνεταιρισμού, του Erdi Şerif. Γεννημένος το 1989 στη Ροδόπη, ο Şerif προέρχεται από τον χώρο της μειονοτικής επιχειρηματικότητας. Από το 2019 ηγείται του Αγροτικού Συνεταιρισμού Θράκης, ενώ στο παρελθόν διετέλεσε αντιπρόεδρος του DEB/ΚΙΕΦ. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές ήταν υποψήφιος, λαμβάνοντας 2.744 ψήφους, ενώ συμμετείχε και σε εμπορικές αποστολές στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων και η συνάντηση του 2023 στο Βερολίνο, υπό τουρκική διπλωματική αιγίδα. Παράλληλα, οι πρόσφατες παρεμβάσεις του σε θέματα αποζημιώσεων παραγωγών –σε αρμοδιότητες που ανήκουν ρητώς στον ΕΛΓΑ– δημιούργησαν αντιδράσεις μεταξύ θεσμικών παραγόντων της Θράκης.

Με αυτά τα δεδομένα, η παρουσία του νέου Δ.Σ. μέσα στο Τουρκικό Προξενείο αποκτά διάσταση που υπερβαίνει την εικόνα. Είναι τεκμήριο. Δεν αποδίδει προθέσεις, δεν κατηγορεί, αλλά αποκαλύπτει κάτι που πλέον δεν μπορεί να αγνοηθεί:
ένας συνεταιρισμός της ελληνικής επικράτειας στάθηκε κάτω από τα σύμβολα της Τουρκικής Δημοκρατίας και δέχθηκε δημόσια ευχή “επιτυχίας” από το προξενείο, προωθώντας το αφήγημα των παραλλήλων δομών υπό την αιγίδα εξωθεσμικών κέντρων και την κάλυψη διπλωματικών κύκλων τρίτης χώρας, εν προκειμένω της Τουρκίας.

Σε μια περιοχή όπου τα σύμβολα είναι συχνά πιο δυνατά από τις λέξεις, η φωτογραφία αυτή δεν είναι “ένα στιγμιότυπο”. Είναι μήνυμα.Και το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: κάποιοι επιλέγουν να συνομιλούν αλλού.

Η Θράκη έχει δει πολλά. Αλλά ο τρόπος που κινούνται ορισμένες δομές, ο τρόπος που εμφανίζονται, ο τρόπος που επιλέγουν τον χώρο και το σκηνικό των επαφών τους, δείχνει ότι η πραγματική μάχη δεν δίνεται μόνο στα χωράφια και στα συνεταιριστικά γραφεία. Δίνεται και στις εικόνες. Δίνεται και στους συμβολισμούς.

Και αυτή η συγκεκριμένη εικόνα –μέσα στο προξενικό γραφείο, κάτω από τη σημαία της Τουρκίας– είναι κάτι πολύ περισσότερο από φωτογραφία. Είναι δήλωση. Είναι στίγμα. Και είναι μια ακόμη υπενθύμιση ότι στη Ροδόπη, τίποτα δεν είναι ποτέ απλό.