Η ‘Ρούμελη’ ως εργαλείο επιρροής: Το μήνυμα πίσω από δύο παράλληλες εκδηλώσεις

 

Η εκδήλωση του φιλοπροξενικού συλλόγου ΠΕΚΕΜ/BAKEŞ με τίτλο «Από τη Μητέρα Πατρίδα Ρούμελη στη Νέα Πατρίδα Άγκυρα», που πραγματοποιήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2025 στην παρανόμως λειτουργούσα “ΤΕΝΚ -Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής”, δεν ήταν μια απλή πολιτιστική συνάντηση.

Με τη συμμετοχή του Τούρκου Προξένου Αϊκούτ Ουνάλ, του παραθρησκευτικού παρακρατικού φιλοπροξενικού μικροπαράγοντα  ψευδομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερίφ, της προέδρου του τουρκοδίαιτου ακροδεξιού εθνικιστικού κόμματος DEB Τσιγντέμ Ασαφογλού, του προέδρου της φιλοπροξενικής ΠΕΚΕΜ/BAKEŞ Δρ. Χουσεΐν Μποσταντσί και εκπροσώπων φιλοπροξενικών παρακοινοτικών συλλόγων , το μήνυμα ήταν σαφές: η θεματική της «Ρούμελης» προβάλλεται ως σημείο αναφοράς ενός ευρύτερου, υπερεθνικού αφηγήματος.

Κεντρικός ομιλητής ο Dr. Selim Erdoğan, ερευνητής με ειδίκευση στις γεωγραφίες πολέμου και διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Yeditepe, ο οποίος έχει χαρτογραφήσει πάνω από 200 χλμ. χαρακωμάτων και συμβάλει στον εντοπισμό 5.000 αγνοουμένων μαχητών του Πoλέμου της Ανεξαρτησίας.

Στην Κομοτηνή, παρουσίασε τη Θεσσαλονίκη και τη Ρούμελη ως «τόπο γέννησης» του Μουσταφά Κεμάλ — μια αφήγηση που, υπό τον μανδύα της ιστορίας, επιχειρεί να αποδώσει στις περιοχές αυτές χαρακτήρα προγονικής εστίας του τουρκικού έθνους. Η επιλογή του θέματος, σε συνδυασμό με τη σύνθεση του ακροατηρίου, ανέδειξε ένα συμβολικό μήνυμα που υπερβαίνει τα στενά όρια μιας ομιλίας: τη συστηματική καλλιέργεια ενός πολιτισμικού δεσμού με περιοχές εντός ελληνικής επικράτειας.

Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα, στο Μομτσίλγκραντ της Βουλγαρίας, η εικόνα ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτική. Στα εγκαίνια του Μουσείου Naim Süleymanoğlu, η παρουσία υπουργών, στελεχών της TİKA και παρακοινοτικών δικτύων δημιούργησε ένα σκηνικό θεσμικής επίδειξης ισχύος. Το στιγμιότυπο όμως που ξεχώρισε ήταν άλλο: ο πρόεδρος της TİKA, Αμπντουλλάχ Ερέν, φωτογραφημένος μπροστά στη σημαία του “Rumeli Platformu”, με τον χάρτη μιας «ενιαίας Ρούμελης» που επεκτείνεται σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Τουρκία, βαμμένη με το τουρκικό κόκκινο και την ημισέληνο. Δεν πρόκειται για τυχαίο φόντο· είναι η οπτική συμπύκνωση ενός αφηγήματος που αναβαθμίζεται από ρητορικό μοτίβο σε πολιτικό μήνυμα.

Στην ίδια τελετή, ο Δήμαρχος Αρριανών Ερδέμ Χουσεΐν έδωσε το «παρών» αθόρυβα, χωρίς ανακοινώσεις και χωρίς ανάρτηση στα προσωπικά του δίκτυα. Η μη δημοσιοποίηση της παρουσίας του δεν είναι λεπτομέρεια· είναι πολιτικό σήμα. Όταν εκλεγμένος αιρετός από τη Θράκη εμφανίζεται δίπλα σε σύμβολα που προωθούν μια υπερεθνική «Ρούμελη», η εικόνα λειτουργεί ως σιωπηρή αποδοχή ενός αφηγήματος που υπερβαίνει τα όρια της πολιτιστικής διπλωματίας.

Με φόντο την Κομοτηνή και το Μομτσίλγκραντ, διαγράφεται πλέον καθαρά μια παράλληλη αφήγηση: πολιτιστικές δράσεις παρουσιάζονται ως γέφυρες ιστορικής μνήμης, ενώ στην πράξη χρησιμοποιούνται για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας «οθωμανικής γεωγραφίας» με επίκεντρο την Άγκυρα.

Ένα αφήγημα που προβάλλεται όχι κραυγαλέα αλλά μεθοδικά, μέσα από εκδηλώσεις, σύμβολα και παρουσίες — και που σε μια γεωπολιτικά ευαίσθητη περιοχή, αποκτά βαρύτητα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που αφήνει να φανεί.