Στο Μομτσίλγκραντ ο Ερδέμ Χουσεΐν – Στο επίκεντρο ο χάρτης της “Ρούμελης”

 

Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από τη Θράκη, στο Μομτσίλγκραντ της Βουλγαρίας, το κλίμα στα εγκαίνια του Μουσείου Naim Süleymanoğlu θύμιζε επίσημη κρατική τελετή. Υπουργοί της Τουρκίας και της Βουλγαρίας, αξιωματούχοι της TİKA, ηγεσίες θρησκευτικών φορέων και εκπρόσωποι παρακοινοτικών δικτύων έδωσαν ένα «παρών» που ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια μιας απλής πολιτιστικής εκδήλωσης. Ο συνδυασμός των υψηλών προσκεκλημένων και του συμβολικού χαρακτήρα της εκδήλωσης διαμόρφωσε ένα περιβάλλον με ξεκάθαρη γεωπολιτική βαρύτητα.

https://rodopipress.gr/paralliles-draseis-athlitikou-ethnikismou-se-ellada-kai-voulgaria/

Σύμφωνα με τοπικές πηγές, στην εκδήλωση παρευρέθηκε και ο Δήμαρχος Αρριανών Ερδέμ Χουσεΐν. Η συμμετοχή του δεν είχε ανακοινωθεί εκ των προτέρων και –σε αντίθεση με άλλες δημόσιες δραστηριότητές του– δεν δημοσιοποιήθηκε από τον ίδιο στα κοινωνικά του δίκτυα. Η επιλογή αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, ειδικά σε ένα περιβάλλον όπου η παρουσία θεσμικών και παραθεσμικών παραγόντων είναι τόσο έντονη και φορτισμένη.

Ακόμη πιο χαρακτηριστική ήταν η φωτογράφηση του Προέδρου της ΤΙΚΑ καταγομένου εκ Θράκης Αμπντουλλάχ Ερέν  μπροστά στη σημαία του “Rumeli Platformu”, στην οποία απεικονίζεται ένας χάρτης ενιαίας «Ρούμελης», χρωματισμένος κατά το ήμισυ με το τουρκικό κόκκινο και την ημισέληνο. Δεν πρόκειται για ένα αθώο αναμνηστικό, αλλά για σύμβολο ενός αφηγήματος που καλλιεργείται συστηματικά από ομογενειακά και πολιτιστικά δίκτυα στα Βαλκάνια. Το “Rumeli Platformu” αποτελεί πλατφόρμα που προωθεί την ιδέα μιας πολιτισμικής συνέχειας με επίκεντρο την Τουρκία και με χάρτη που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα.

Η εμφάνιση αιρετού της Θράκης δίπλα σε αυτό το σύμβολο δεν μπορεί να θεωρηθεί ουδέτερη. Πρόκειται για μια εικόνα που λειτουργεί ως σιωπηρή επικύρωση ενός αφηγήματος πολιτισμικής ενότητας και επιρροής, το οποίο αποκτά πλέον και οπτική διάσταση μέσα από τέτοιες δημόσιες παρουσίες. Όταν ένας εκλεγμένος εκπρόσωπος Ελληνικού Δήμου  επιλέγει να συμμετέχει σε μια τέτοια εκδήλωση χωρίς να την κοινοποιήσει δημόσια, το ερώτημα δεν είναι μόνο «πού πήγε», αλλά και «γιατί δεν ενημέρωσε».

Το κρίσιμο δεν είναι αν υπάρχει οργανωμένη δομή πίσω από αυτές τις κινήσεις. Το σημαντικό είναι η επανάληψη των ίδιων συμβολισμών, των ίδιων προσώπων και των ίδιων δομών σε δράσεις που πραγματοποιούνται σε διαφορετικά σημεία των Βαλκανίων μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Ο αθλητισμός χρησιμοποιείται ως πεδίο «ασφαλές», χωρίς πολιτικές εντάσεις, αλλά με υψηλή συμβολική ισχύ. Και όταν βλέπουμε τις ίδιες εικόνες να επανεμφανίζονται σε Ελλάδα και Βουλγαρία, με παρόμοιο περιεχόμενο και κοινό πυρήνα αφήγησης, τα ερωτήματα δεν μπορεί να αγνοηθούν.

Η Θράκη βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο μιας διασυνοριακής αφήγησης που διευρύνεται. Και όσο τέτοιες παρουσίες μένουν εκτός δημόσιας ενημέρωσης, τόσο ενισχύεται η ανάγκη για καθαρές απαντήσεις και διαφανή δημόσιο λόγο.