Από τα Αρριανά στο Kozlukebir: όταν η τοπική αυτοδιοίκηση μιλά με σύμβολα

 

Η «διπλωματία των πόλεων» στη Θράκη: “ιδιωτικές επισκέψεις” με πολλαπλά μηνύματα

Η πρόσφατη επίσκεψη του Δημάρχου Subaşı στον Δήμο Αρριανών εντάσσεται σε μια ευρύτερη τακτική συνεργασιών των μειονοτικών δημάρχων με τουρκικές αυτοδιοικήσεις — με τον Ερδέμ Χουσεΐν να πρωτοστατεί σε κινήσεις υψηλού αντιθεσμικού συμβολισμού με την χρόνια ανοχή ή/και συγκάλυψη εκ μέρους των πολιτικών προϊσταμένων του.

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Σε ιδιαίτερα φιλικό κλίμα πραγματοποιήθηκε (23/10/2025) η πρόσφατη επίσκεψη του Δημάρχου Subaşı της Αδριανούπολης, Göksel Tüfekçi, στον Δήμο Αρριανών, όπου έγινε δεκτός από τον Δήμαρχο Ερδέμ Χουσεΐν. Η συνάντηση, που παρουσιάστηκε ως «επίσκεψη συνεργασίας και ανταλλαγής εμπειριών», εντάσσεται στο πλαίσιο των τακτικών επαφών μεταξύ αυτοδιοικητών στελεχών της Ελληνικής Θράκης και τουρκικών ΟΤΑ, με στόχο την ενίσχυση της επικοινωνίας και των πολιτιστικών δεσμών.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, οι δύο πλευρές αντάλλαξαν δώρα και αναμνηστικά, ενώ στις σχετικές φωτογραφίες, οι δήμαρχοι εικονίζονται να κρατούν δώρα εθιμοτυπίας, με τον Έλληνα Δήμαρχο να κρατά μια καφέ χάρτινη σακούλα με το λογότυπο «Kozlukebir Belediyesi».

Οι κινήσεις αυτές εντάσσονται στο εθιμοτυπικό πλαίσιο των δημαρχιακών επαφών, ωστόσο η σημειολογία τους προκαλεί εύλογο ενδιαφέρον, καθώς παραπέμπει σε μια ευρύτερη επικοινωνιακή στρατηγική ταυτότητας που υπερβαίνει το στενό διοικητικό πλαίσιο.

Η χρήση του όρου “Kozlukebir Belediyesi” , λειτουργεί ως επίσημη πλατφόρμα/ονομασία του Δήμου Αρριανών και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προβάλλοντας θεσμικές δράσεις και κοινωνικές πρωτοβουλίες.

Παράλληλα, η συστηματική χρήση του τουρκικού τοπωνυμίου Kozlukebir αντί του ελληνικού «Αρριανά» — καθώς και άλλων τοπικών ονομασιών — αποτυπώνει μια ιδιότυπη διπλή σημειολογία, στην οποία συνυπάρχουν η θεσμική ταυτότητα του ελληνικού δήμου και μια πολιτισμική αναφορά σε τουρκικές/οθωμανικές τοπωνυμίες προγενέστερων περιόδων.

Η πρακτική αυτή δεν είναι απομονωμένη. Αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης τακτικής που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια ορισμένοι μειονοτικοί δήμαρχοι της Θράκης, επιδιώκοντας την ενίσχυση δεσμών με γειτονικούς τουρκικούς δήμους, μέσα από πολιτιστικές ή αθλητικές δραστηριότητες. Στο πλαίσιο αυτό, ο Δήμαρχος Αρριανών διακρίνεται για την ένταση και τη συχνότητα των σχετικών πρωτοβουλιών του, προβάλλοντας ενεργά τη συμμετοχή του σε διαδημοτικά δίκτυα συνεργασίας, αλλά και σε συμβολικού χαρακτήρα εκδηλώσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προσέγγισης υπήρξε ο φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας U-19 που πραγματοποιήθηκε στις 17 Αυγούστου 2024 στην Τουρκία, μεταξύ των ομάδων των Δήμων Αρριανών και Subaşı. Η εκδήλωση εκείνη παρουσιάστηκε ως «γέφυρα φιλίας», ωστόσο αναλυτές επισημαίνουν ότι εντάσσεται στο πλαίσιο της λεγόμενης «αθλητικής διπλωματίας», όπου η προβολή του αθλητισμού συνδυάζεται με την καλλιέργεια πολιτισμικών δεσμών και συμβολικών αναφορών.

Η «διπλωματία των πόλεων» αποτελεί διαδεδομένη πρακτική διεθνώς. Στην περίπτωση της Θράκης, όμως, αποκτά πρόσθετη σημασία λόγω του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της περιοχής και των ιστορικών της ιδιαιτεροτήτων και η “αδελφοποίηση πόλεων” παραπέμπει σε έννοιες αλυτρωτισμού. Η συνεχής αναβίωση παλαιών τοπωνυμίων και η έμφαση σε πολιτισμικά στοιχεία που παραπέμπουν στην οθωμανική περίοδο συνθέτουν μια επικοινωνιακή αφήγηση η οποία, αν και παρουσιάζεται με ήπιο τρόπο, συμβάλλει στη διαμόρφωση συμβολικών συνδέσεων με τον τουρκικό πολιτισμικό χώρο.

Ο Ερδέμ Χουσεΐν, όπως επισημαίνουν παρατηρητές της περιοχής, αναδεικνύεται σε κεντρικό πρόσωπο αυτής της τάσης, υιοθετώντας ενεργά μια ρητορική συνεργασίας με τουρκικούς θεσμούς και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη δημόσια προβολή των επαφών αυτών. Ο Ερδέμ Χουσεΐν κινείται εκτός του πλαισίου των αυτοδιοικητικών αρμοδιοτήτων του συχνά, ενώ η συνέπεια και η ορατότητα των πρωτοβουλιών του τον καθιστούν χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός νέου μοντέλου μειονοτικής αυτοδιοικητικής παρουσίας, όπου η τοπική πολιτική συνδυάζεται με τη συμβολική διπλωματία.

Στη Θράκη, όπου η ισορροπία ανάμεσα στον σεβασμό των πολιτισμικών ταυτοτήτων και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής είναι εξαιρετικά λεπτή, τέτοιες πρωτοβουλίες αποκτούν αναπόφευκτα διττή ανάγνωση: αφενός ως έκφραση “ευρύτητας” και συνεργασίας, αφετέρου ως πεδίο στο οποίο διαμορφώνονται νέες μορφές επιρροής μέσω πολιτισμικών και συμβολικών εργαλείων.