Η υπόθεση του Π. Ζυγού: Αλήθειες και φιλοπροξενική προπαγάνδα

 

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η πρόσφατη δημοσιογραφική παρουσίαση περί «αδικίας» στο κλείσιμο του σχολείου του Παλαιού Ζυγού επανέφερε στο προσκήνιο ένα γνωστό μοτίβο φιλοπροξενικής προπαγάνδας.

Το άρθρο με τίτλο «Αν και οι μαθητές είναι δέκα, το σχολείο δεν άνοιξε» εμφανίζεται ως ρεπορτάζ για τη μειονοτική εκπαίδευση στη Θράκη, όμως η γλώσσα και η δομή του αποκαλύπτουν μονομέρεια και προπαγανδιστική στόχευση, δημιουργώντας ψευδές αίσθημα αδικίας. Ο τίτλος παρουσιάζει τον αριθμό των μαθητών ως μοναδικό κριτήριο, αγνοώντας βασικές διοικητικές παραμέτρους, όπως η τήρηση προθεσμιών κατάθεσης αιτήσεων.

Το άρθρο είναι προπαγανδιστικό ή έστω μεροληπτικό διότι παρουσιάζει μονομερή εικόνα, αγνοώντας βασικά διοικητικά και εκπαιδευτικά δεδομένα, υπερτονίζει την «αδικία» με ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς, επικαλείται φιλοπροξενικές πηγές και προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Κωστίδης χωρίς ανεξάρτητη επαλήθευση, και αξιοποιεί επικοινωνιακά την υπόθεση για να δημιουργήσει εντυπώσεις και πολιτική πίεση, αντί να καταγράψει αντικειμενικά την πραγματικότητα στον Παλαιό Ζυγό.

Τί ισχύει: 

• Στην πραγματικότητα, οι αιτήσεις των γονέων για επαναλειτουργία του σχολείου Παλαιού Ζυγού υποβλήθηκαν εκπρόθεσμα, αφού είχε ήδη ανακοινωθεί η αναστολή λειτουργίας στο ΦΕΚ (4 Αυγούστου 2025, Τεύχος Δεύτερο, Αρ. Φύλλου 4221). Το αίτημα των γονέων στάλθηκε εκ νέου στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης στις 06/08/2025 (αρ. πρωτ. Φ.2.1/4688/6-8-2025). Η τήρηση χρονοδιαγραμμάτων είναι κρίσιμη για τον προγραμματισμό μετακινήσεων εκπαιδευτικών και διορισμών, ενώ η εκπρόθεσμη υποβολή αποκλείει οποιαδήποτε παρέμβαση του Υπουργείου.
• Η διαχείριση της εκπαιδευτικής διαδικασίας διαφοροποιείται σημαντικά μεταξύ πολυθέσιων και ολιγοθέσιων σχολείων. Στα πολυθέσια σχολεία, ο διαθέσιμος χρόνος για κάθε μάθημα είναι σαράντα πέντε λεπτά, τα μαθήματα της τάξης διδάσκονται ως κανονικά μαθήματα και εφαρμόζονται καινοτόμες δράσεις, όπως ολοήμερο πρόγραμμα, εργαστήρια δεξιοτήτων, μαθήματα αγγλικών και φυσικής αγωγής από εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων. Αντίθετα, στα ολιγοθέσια σχολεία η διάρκεια κάθε μαθήματος περιορίζεται στα δεκαπέντε λεπτά ανά τμήμα, τα μαθήματα συνδιδάσκονται ως κύκλοι και οι δυνατότητες για καινοτομία είναι περιορισμένες. Τα ολιγοθέσια μειονοτικά σχολεία καλύπτουν το 78,57% των λειτουργούντων μειονοτικών σχολείων (44 σχολεία), ενώ τα δημόσια μη μειονοτικά ολιγοθέσια αντιστοιχούν μόλις σε 7,69% των λειτουργούντων σχολείων (2 σχολεία).
• Στην περίπτωση του Παλαιού Ζυγού, οι μαθητές φοιτούν κανονικά στο κοντινό σχολείο της Φελώνης, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων, και η μετακίνησή τους καλύπτεται εξ ολοκλήρου από το Υπουργείο Παιδείας. Η ελληνική Πολιτεία αναλαμβάνει επίσης όλα τα λειτουργικά έξοδα των μειονοτικών σχολείων, συμπεριλαμβανομένης της καθαριότητας. Οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν την εκπαιδευτική δομή που θεωρούν πιο κατάλληλη για τα παιδιά τους, ενώ οι προπαγανδιστικές υπερβολές περί αδικίας δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
• Συνολικά, είναι δύσκολο ακόμη και τα δέκα παιδιά να συγκεντρωθούν σε μία τάξη σε ολιγοθέσιο σχολείο. Το αφήγημα περί «αδικίας» είναι προφανώς ψευδεπίγραφο και έχει στηθεί για προβοκατόρικο σκοπό. Πηγές από την Ξάνθη επιβεβαιώνουν ότι οι φιλοπροξενικοί μηχανισμοί έσπευσαν να δημιουργήσουν προκαθορισμένο αφήγημα, αγνοώντας την πραγματική εκπαιδευτική και διοικητική κατάσταση στην περιοχή.
• Η εφημερίδα έπεσε θύμα της φιλοπροξενικής προπαγάνδας του Χουσεΐν Ζεϋμπέκ , βουλευτή Νέας Αριστεράς.

Η υπόθεση του Παλαιού Ζυγού δεν αποτελεί ζήτημα «αδικίας» ή «διάκρισης». Οι μαθητές φοιτούν κανονικά σε κοντινό σχολείο και κάποιοι γονείς επιλέγουν δημόσια σχολεία διότι διδασκαλία στα πολυθέσια σχολεία είναι ποιοτικότερη και πιο καινοτόμος, ενώ οι εκπρόθεσμες αιτήσεις και η περιορισμένη συμμετοχή στην κινητοποίηση αποκαλύπτουν τον προπαγανδιστικό χαρακτήρα της υπόθεσης. Το δικαίωμα επιλογής της φοίτησης ανήκει στους γονείς και όχι σε εξωτερικούς μηχανισμούς. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί επικοινωνιακό κατασκεύασμα και εργαλειοποίηση της εκπαίδευσης για σκοπούς εξωτερικής προβολής και πολιτικής πίεσης.