«Η οικογένεια του αείμνηστου Γιώργου Καραϊβάζ μας έδωσε την εντολή να δηλώσουμε παράσταση προς  υποστήριξη της κατηγορίας για την άνανδρη δολοφονία του. Η οικογένεια του αείμνηστου Γιώργου Καραϊβάζ  παρακαλεί να μην ακούγονται και γράφονται «σενάρια» για το τι έχει συμβεί. Ας αφήσουμε το ΥΔΕΖΕ και τις αρμόδιες αρχές να διενεργήσουν τις απαραίτητες έρευνες για να βρεθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του.

          Η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ είναι δολοφονία της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας και είναι χρέος μας να βρεθούν οι ένοχοι και να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη. 

Αθήνα 

15/04/2021

Δικηγορικό Γραφείο Απόστολου Λύτρα

Δικηγορικό Γραφεία Παναγιώτη Κάσση»

 

Ποιός φοβάται τους Δημοσιογράφους;

11 Απριλίου 202114:05

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Πέρασε σχεδόν ένα 24ωρο από την εν ψυχρώ εκτέλεση του Γιώργου Καραϊβάζ ώσπου να διαβάσουμε κάποιες τυποποιημένες δηλώσεις πολιτικών, η συνάντηση Πρωθυπουργού-Υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. για το θέμα έγινε 10 ώρες μετά, ενώ ακόμη περιμένουμε σχετική δήλωση από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ίδια στιγμή που η Ευρώπη επέδειξε άμεσα αντανακλαστικά για τη δολοφονία του Έλληνα δημοσιογράφου, όπως δείχνουν τόσο οι δηλώσεις της Πρεσβείας των ΗΠΑ όσο και οι δηλώσεις της Ηγεσίας της ΕΕ και του ΕΚ.

Στην επίσημη πρωθυπουργική σελίδα ακόμη δεν έχει αναρτηθεί σχετική δήλωση ενώ δεν έχουμε κάποια ανακοίνωση της αστυνομίας, έκτακτη ενημέρωση αστυνομικών συντακτών, έκτακτη συνέντευξη τύπου της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ., έκτακτη ενημέρωση συντακτών από ΕΣΗΕΑ ή άλλες δημοσιογραφικές ενώσεις. ΄,

Αντιθέτως πληθαίνουν οι διαρροές, οι πληροφορίες που διαχέονται δημιουργούν μεγαλύτερη σύγχυση στην κοινή γνώμη , αποκαλύπτονται ευαίσθητες πληροφορίες και υλικό για λόγους εντυπωσιασμούς, ενώ τεχνιέντως προωθείται η εντύπωση της “μαφιόζικης δολοφονίας”, του “ξεκαθαρίσματος λογαριασμών” και των “σκοτεινών σημείων’ των επαφών του εκτελεσθέντος δημοσιογράφου ακόμη και από επιφανείς δημοσιογράφους και συναδέλφους του εκτελεσθέντος Γιώργου Καραϊβάζ, την ίδια στιγμή που οι ξένοι συνάδελφοι και οι διεθνείς δημοσιογραφικές ενώσεις εξέδωσαν αμέσως σχετικές ανακοινώσεις.

Η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και η πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης αποτελούν θεμελιώδη δικαιώματα που κατοχυρώνονται στο άρθρο 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕενώ είναι σαφής και στιβαρή και η θέση του ΟΗΕ.. Να τονίσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει διατυπώσει την σαφή θέση “ότι ένα ελεύθερο, ανεξάρτητο, πολυφωνικό και βιώσιμο περιβάλλον μέσων ενημέρωσης έχει θεμελιώδη σημασία για τη δημοκρατία. Η προστασία της ασφάλειας των δημοσιογράφων είναι υψίστης σημασίας και, στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή θα ήθελε να επιστήσει την προσοχή  στη σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την προστασία της δημοσιογραφίας και την ασφάλεια των δημοσιογράφων και άλλων παραγόντων των μέσων ενημέρωσης.”

https://twitter.com/UNESCO/status/1323129207392788480

Σε αυτό το πλαίσιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συγχρηματοδοτεί και δύο συναφείς δράσεις όπως η πλατφόρμα για τη χαρτογράφηση της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης και το παρατηρητήριο για την πολυφωνία στα μέσα ενημέρωσης. Η Επιτροπή χρηματοδοτεί επίσης ανεξάρτητα έργα για την προστασία των δημοσιογράφων που αντιμετωπίζουν απειλές και για την προώθηση της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Τον Απρίλιο του 2018, η Επιτροπή πρότεινε τα ελάχιστα πρότυπα προστασίας για τους καταγγέλλοντες (whistleblowers), με στόχο την προστασία των καταγγελλόντων που εργάζονται στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, την παροχή διαύλων καταγγελίας, τη διασφάλιση της εμπιστευτικότητας της ταυτότητάς τους και την προστασία τους από αντίποινα.

Όπως φαίνεται, όμως, όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να λειτουργήσουν ενεργητικά και ν’αποτρέψουν την πραγματικότητα που τοποθετεί την Δημοσιογραφία στο Απόσπασμα και καθιστά τους Δημοσιογράφους ή όσους ασχολούνται με την Δημοσιογραφία των Πολιτών ή με κάποιο λόγο εμπλέκονται στην λειτουργία των μέσων ενημέρωσης ευάλωτους σε κάθε είδους πιέσεις και απειλές.

Τα στοιχεία για το 2021 μας δείχνουν ότι, μέχρι στιγμής, έχουν δολοφονηθεί 6 δημοσιογράφοι (και ο εκτελεσθείς Γιώργος Καραϊβάζ ανάμεσα σε αυτούς ) και 4 εργαζόμενοι σε μέσα ενημέρωσης ενώ έχουν φυλακισθεί 297 δημοσιογράφοι, 102 πολίτες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της Δημοσιογραφίας των Πολιτών (bloggers και μέσα κοινωνικής δικτύωσης) και 12 εργαζόμενοι σε μέσα ενημέρωσης.

Η εν ψυχρώ εκτέλεση του Γιώργου Καραϊβάζ συνδέεται και με την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία έχουν περάσει από τους παραδοσιακούς δημοσιογραφικούς ομίλους σε δαιδαλώδη σχήματα εγχωρίων και διεθνών επιχειρηματικών συμφερόντων και πολιτικών διασυνδέσεων όπου βεβαίως η ερευνητική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία δεν έχει θέση.

Οι δημοσιογράφοι δεν δύνανται καν να έχουν άποψη και πολύ περισσότερο να την διατυπώνουν ακόμη και με την μορφή σχολίων σε κοινωνικά δίκτυα.

Επίσης, δυσμενείς κι αντίξοες είναι και οι συνθήκες εργασίας των δημοσιογράφων και των εργαζομένων σε μέσα ενημέρωσης καθώς εξαρτώνται από τις πολιτικές προτιμήσεις των ιδιοκτητών συγκεκριμένων “επιχειρήσεων” που χρησιμοποιούν τους εργαζομένους ως μέσο πίεσης όπως συνέβη στις περιπτώσεις του Documento και του Πρακτορείου Διανομής ΑΡΓΟΣ.

Στο ίδιο πλαίσιο ανάλυσης εντάσσεται και η πρακτική της λίστας Πέτσα με την διασπορά των 20 εκατομμυρίων € της λίστας σε μέσα μαζικής ενημέρωσης με κομματικά ή άλλα αδιαφανή κριτήρια. Αναζητείται ακόμη ο ρόλος των εγχωρίων επαγγελματικών ενώσεων που περιορίζονται σε δελτία τύπου και κατόπιν εορτής ανακοινώσεις.

Οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης αντιμετωπίζουν και τις εχθρικές συμπεριφορές τοπικών συστημάτων διαπλοκής ή πολιτικής αδιαφάνειας και σκοπιμότητας που έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν την αποσιώπηση των πρακτικών που ακολουθούν ειδικά εάν αυτές αντίκεινται στην κείμενη νομοθεσία, τα χρηστά ήθη και τον σεβασμό των ατομικών κι ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι διαμορφούμενες συνθήκες στον χώρο της ελληνικής δημοσιογραφίας οδήγησαν σε μία έκρηξη δημιουργίας ιστολογίων – blogs, τα οποία πλέον θεωρούνται ακράδαντα μία μορφή Δημοσιογραφίας στον ιστό, καθώς παρουσιάζουν και τα τρία σημαντικά χαρακτηριστικά της –υπερκειμενικότητα, διαδραστικότητα και πολυμεσικότητα- και καθώς η λειτουργία τους είναι ταυτόσημη με τον κύριο σκοπό της δημοσιογραφίας (σύμφωνα με τον κύριο και ισχύοντα ορισμό της στις εκλεγμένες δημοκρατίες παγκοσμίως), να παρέχει στους πολίτες τις πληροφορίες που χρειάζονται για να είναι ελεύθεροι και αυτοκυβερνώμενοι. Τα θέματα που προσεγγίζονται από τα πιο «δημοσιογραφικά» blog αφορούν κυρίως στη δημόσια σφαίρα και οι αιτίες παρακίνησής τους είναι η “άσκηση επιρροής”,η “συσσώρευση γνώσης”, η “δημιουργία κοινότητας” και η “διατήρηση ιστοτόπου”. Ας μην ξεχνάμε ότι ο εκτελεσθείς Γιώργος Καραϊβάζ διατηρούσε και το δικό του ιστολόγιο, το www.bloko.gr.

Αντί επιλόγου, έχει την δική του βαρύτητα το μήνυμα που θέλησε να απευθύνει διά αντιπροσώπου η οικογένεια του Γιώργου Καραϊβάζ προς τους δημοσιογράφους.

“Αυτό που μου ζητήθηκε από την οικογένεια να μεταφέρω είναι ότι θα ήθελαν οι δικοί του άνθρωποι, η εκτέλεση του Γιώργου Καραϊβάζ να μην γίνει αφορμή οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι να φοβηθούν και να σταματήσουν το ερευνητικό τους έργο, αλλά αντίθετα να γίνουν περισσότεροι αυτοί που θα προσπαθούν και θα αναζητούν την αλήθεια και την πραγματικότητα”

Η Δημοσιογραφία στο εκτελεστικό απόσπασμα

10 Απριλίου 202109:08

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η ιστορία της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα έχει γραφεί με πολλές σταγόνες αίμα προερχόμενο από δημοσιογράφους και εκδότες ελληνικών εφημερίδων ενώ και ο 21ος αιώνας μετράει ήδη νεκρούς: Τσαρλς Ογκλ, Ανδρέας Καβαφάκης, Αν Τσάπμαν, Τζορτζ Πολκ,Τζώρτζης Αθανασιάδης, Νίκος Μομφερράτος, Παύλος Μπακογιάννης,Σωκράτης Γκιόλιας, Γιώργος Καραϊβάζ

Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) από την πλευρά της κάνει λόγο για 2.658 δολοφονίες δημοσιογράφων από το 1990.Μόνο τα 10 τελευταία χρόνια έχουν σκοτωθεί/δολοφονηθεί 941 δημοσιογράφοι ανά τον κόσμο με το 2012 να αναδεικνύεται η χειρότερη χρονιά με 147 νεκρούς και να ακολουθούν το 2013 με 143 και το 2015 με 114.

Στις εμπόλεμες ζώνες των Βαλκανίων την 10ετία 1991-2001 είδα δημοσιογράφους να σκοτώνόνται, να εκτελούνται, να εξαφανίζονται, ν’αγνοούνται:Zoran Amidžić, Bora Petrović, Dejan Milićević, Sreten Ilić, Simo Kljajić, Ranko Elez, Dušan Tepšić, Miloš Vulović, Živko Filipović, Miloš Vulović ,Zivko Filipović ,Saša Kolevski, Goran Pejčinović, Radoslava Dada Vujasinović ,Slavko Ćuruvija, Milan Pantić,Ranko Perenić,Đuro Slavuj,Ranko Perenić, Afrim Malići,Ljubomir Knežević, Milo Buljević, Aleksandar Simović, Momir ,Enver Maljoku,Šefki Popova, Đemajlj Mustafa, Bekim Kastrati, Bardulj Ajeti, Krist Gegaj, Šaban Hoti,Marjan Melonaši,Ivo Pukanic….

Να μην ξεχάσουμε και την  23η Απριλίου του 1999, στις 02.06 τα ξημερώματα,όταν αεροσκάφη του ΝΑΤΟ έπληξαν το κτίριο της RTS στο Βελιγράδι, όπου στεγάζονταν το τμήμα μεταδόσεων (Master). Το κτίριο κατέρρευσε και στα ερείπιά του βρήκαν τραγικό θάνατο 16 τεχνικοί, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την κανονική ροή του προγράμματος.

Jelica Munitlak (27), šminker, Ksenija Banković (27), video-mikser, Darko Stoimenovski (25), tehničar u razmeni, Nebojša Stojanović (26), tehničar u masteru, Dragorad Dragojević (27), radnik obezbeđenja, Dragan Tasić (29), električar, Aleksandar Deletić (30), kamerman, Slaviša Stevanović (32), tehničar, Siniša Medić (32), dizajner programa, Ivan Stukalo (33), tehničar, Dejan Marković (39), radnik obezbeđenja, Milan Joksimović (47), radnik obezbeđenja, Branislav Jovanović (50), tehničar u masteru, Milovan Janković (59), precizni mehaničar, Tomislav Mitrović (61), režiser programa, i Slobodan Jontić (54), monter.

Στην ευρωπαϊκή Ελλάδα της “εκσυγχρονιστικής φούσκας” και της ψευδεπίγραφης ευμάρειας το δημοσιογραφικό λειτούργημα ακολούθησε τη πορεία της υπόλοιπης κοινωνίας και από τα πολύχρωμα ταμπλόιντ και τις υπερπολυτελείς εκδόσεις των μεγαλοεκδοτών που ήταν δεμένοι με την εξουσία αλλά και των εξουσιολάγνων δημοσιογράφων βρέθηκε ξαφνικά στην δίνη μιας υπερδεκαετούς κρίσης που οδήγησεε σε απώλειες περίπου του 50% των θέσεων εργασίας συνολικά των εργαζόμενων στα ΜΜΕ στην Ελλάδα και συνέδραμε σε μεγάλο βαθμό σε μια διολίσθηση που παρατηρείται όσον αφορά στην ελευθερία του Τύπου, η οποία τα χρόνια της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας κατρακύλησε δραματικά, θέτοντας σημαντικά ζητήματα ανεξαρτησίας της ενημέρωσης και δημοκρατίας.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ-ΜΜΕ-ΠΟΥ-ΕΚΛΕΙΣΑΝ-ΑΠΟ-ΤΟ-2009 

Δυστυχώς τα ελληνικά ΜΜΕ φάνηκαν ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν και να αντεπεξέλθουν στην οικονομική κρίση, ήταν υπερχρεωμένα και υπερδανεισμένα, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά, ειδικά μεγάλοι εκδοτικοί όμιλοι, να καταρρεύσουν και να κλείσουν. Δημοσιογράφοι έμειναν στον δρόμο στην κυριολεξία και αντιμετώπισαν σοβαρό ζήτημα επιβίωσης. Οι δημοσιογράφοι εκτός μηχανισμών αγωνίζονται για ένα κομμάτι ψωμί, στην κυριολεξία…

Οι λίγοι που μένουν όρθιοι υπερασπιζόμενοι την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, οι ελάχιστοι πλέον που παραμένουν λάτρεις της ερευνητικής δημοσιογραφίας και δεν βρίσκονται στα payroll της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας θα πεινάσουν, θα αντιμετωπίσουν διώξεις, θα κινδυνέψουν… Και στο τέλος μένουν πάντα μόνοι , ειδικά εάν δεν υποκύψουν στην εξουσία…Η κύρια ευθύνη ανήκει σε άλλους παράγοντες, όπως οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, οι σχέσεις εξάρτησης που εδώ και χρόνια υπάρχουν ανάμεσα στα ΜΜΕ και την πολιτική εξουσία, η οικονομική κρίση και οι γενικότερες υφεσιακές πολιτικές που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως και οι οποίες έχουν λειτουργήσει σε βάρος της μισθωτής εργασίας.

Στην παρούσα φάση οι δημοσιογράφοι έχουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος, την απειλή της πανδημίας και την εχθρική ορατή ή αόρατη εξουσία.

Ο γράφων έχει επιπλέον και την εμπειρία της δημοσιογραφίας σε μία δύσκολη περιοχή όπου εκτός των παραπάνω έχει ν’αντιμετωπίσει αυτός και οι συνάδελφοί του τις πράξεις εκφοβισμού στις οποίες προβαίνουν από θέσεις ισχύος τα διάφορα κέντρα εξουσίας και υποκινουμένων συμφερόντων, όπως αυτά που όπλισαν την Παρασκευή 9/4/2021 τα χέρια των δολοφόνων του Γιώργιου Καραϊβάζ, του Σωκράτη Γκιόλια, του Στέφανου Χίου.

Αφήνουμε, βεβαίως, κατά μέρος τις απειλές που εξαπολύουν φανερά ή κρυφά οι μικροί ή μεγάλοι παραγοντίσκοι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αποκαλύψεις των πράξεών τους.. Κι έτσι περάσαμε από την δημοσιογραφία των αποκαλύψεων σε αυτή των συγκαλύψεων ...Όποιος δεν συμμορφώνεται διώκεται, απολύεται, καταστρέφεται οικονομικά ή εκτελείται…

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières, RSF), 50 δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν το 2020 εκ των οποίων σχεδόν οι επτά στους δέκα σε χώρες όπου επικρατεί ειρήνη κι αυτό συνέβη σε 34 υποθέσεις, ή το 68% του συνόλου,ενώ το 2019 δολοφονήθηκαν 53 δημοσιογράφοι.Από το σύνολο των δημοσιογράφων που δολοφονήθηκαν το 2020, το 84% έγινε στόχος και εξοντώθηκε εσκεμμένα. Το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 63% το 2019.

Από τους είκοσι δημοσιογράφους-ερευνητές που δολοφονήθηκαν το 2020, δέκα ερευνούσαν υποθέσεις διαφθοράς σε τοπικό επίπεδο ή υποθέσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος, τέσσερις έκαναν έρευνα για τη μαφία και το οργανωμένο έγκλημα, ενώ τρεις κάλυπταν θέματα που συνδέονται με την προστασία του περιβάλλοντος.Η RSF καταγράφει επίσης τον θάνατο επτά δημοσιογράφων που κάλυπταν διαδηλώσεις στο Ιράκ, στη Νιγηρία και στην Κολομβία, «νέα» εξέλιξη, όπως τονίζει.

Για το 2020 η RSF έκανε λόγο για 387 φυλακισμένους δημοσιογράφους σε διεθνές επίπεδο, αριθμό που παραμένει σε «ιστορικά υψηλό επίπεδο»

Το 2020, όμως, οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης κλήθηκαν ν’αντιμετωπίσουν ακόμη έναν νέο εχθρό: τον Covid19:περισσότεροι από 600 δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο είναι θύματα του COVID-19. Στον τραγικό αυτό απολογισμό της πανδημίας, τα 90 από τα θύματα είναι στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΜΚΟ Press Emblem Campaign (PEC) περισσότεροι από 600 δημοσιογράφοι έχουν χάσει τη ζωή τους από COVID-19, σε 59 χώρες ανά τον κόσμο, από τον Μάρτιο του 2020.Στην Ευρώπη, ο θλιβερότερος απολογισμός συναντάται στην Ιταλία με 40 επιβεβαιωμένα θύματα του ιού μέσα στο έτος.Ακολουθεί η Τουρκία με 17, η Μεγάλη Βρετανία με 13, η Ρωσία με 8, η Ισπανία με 6 και η Γαλλία με 5.Πιο συγκεκριμένα, στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερ.Η PEC ταυτοποίησε τουλάχιστον έναν θάνατο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όπως η Αυστρία, το Αζερμπαϊτζάν, το Βέλγιο, η Βουλγαρία, η Γερμανία και η Ελβετία.

Οι δημοσιογράφοι έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τα αποτελέσματα της πανδημίας από το ξέσπασμά της.Η συνεχής κάλυψη της επίδρασής της στις ζωές των ανθρώπων έχει αρνητικές συνέπειες και στη σωματική αλλά και την ψυχική τους υγεία.Είτε λόγω της κατ’ οίκον απομόνωσης, λόγω της τηλεργασίας, είτε λόγω της έκθεσής τους στον ιό την ώρα του ρεπορτάζ.Επίσης, έχουν στοχοποιηθεί, καταπιεστεί και φυλακιστεί, σε μια προσπάθεια χαλιναγώγησης της δημόσιας κριτικής στα κυβερνητικά μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης από τον κορωνοϊό.Το αποτέλεσμα είναι ότι οι δημοσιογράφοι αποτελούν μία ιδιαιτέρως ευάλωτη ομάδα. Της οποίας οι φυσιολογικοί ρυθμοί ζωής έχουν διακοπεί, ενώ παραμένει υπεύθυνη για την παροχή σωτήριων πληροφοριών για την υγεία του κοινού.

Οσον αφορά στην υγειονομική κρίση είναι ακόμη νωρίς για να έχουμε συνολική εικόνα, αλλά έχουμε τα πρώτα δείγματα. Φαίνεται να οδηγεί σε ορισμένες διαρθρωτικές αλλαγές παγκοσμίως, όπως σε μια ακόμη μεγαλύτερη ψηφιακή στροφή στην ενημέρωσης που, όμως, δεν συνοδεύεται με αύξηση εσόδων, πτώση της κυκλοφορίας των εφημερίδων, πλήρης παρακμή και κατάρρευση του επικρατούντος επιχειρηματικού μοντέλου των Μέσων που στήριζε τα έσοδά του στη διαφήμιση και τις κυκλοφορίες και ανάδυση νέων επιχειρηματικών μοντέλων που στηρίζονται στις συνδρομές.

Η εν ψυχρώ εκτέλεση του Γιώργου Καραΐβάζ στην Ελλάδα του 2021 είχε τριπλό στόχο: να τρομοκρατήσει την Δημοσιογραφία, την Ελευθερία και την Δημοκρατία!Ποιός δημοσιογράφος πλέον θα τολμήσει να ελέγξει την οποιαδήποτε εξουσία όταν θα ξέρει πώς την επόμενη ημέρα δεν θα αγκαλιάσει το παιδί του και την γυναίκα του…

Η Ελληνική Πολιτική και Πολιτειακή Ηγεσία , οι Επαγγελματικές Ενώσεις Δημοσιογράφων, οι ίδιοι οι Δημοσιογράφοι οφείλουμε να λειτουργήσουμε συντεταγμένα κι ενωμένοι απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα....εκτός κι αν η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ σηματοδοτεί μία νέα , άλλη εποχή στέλνοντας το μήνυμα ότι Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ….

Καλό Παράδεισο Γιώργο, Καλή Δύναμη σε όσους μείνουν πίσω να τον θυμούνται…

Εν ψυχρώ εκτελέσθηκε σε ενέδρα ο δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ (video)

9 Απριλίου 202116:39

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Ένας από τους παλαιότερους αστυνομικούς συντάκτες, ο Γιώργος Καραϊβάζ,  δολοφονήθηκε εν ψυχρώ κάτω από άγνωστες συνθήκες (οι οποίες διερευνώνται αρμοδίως ) έμπροσθεν της οικίας του στον Άλιμο, σήμερα 9/4/2021.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες το θύμα βρέθηκε πεσμένο μπρούμυτα, έξω από το αυτοκίνητό του, στο παρκάκι κοντά στο σπίτι του.
Ο Γιώργος Καραϊβάζ ήταν στο παρελθόν επικεφαλής του αστυνομικού ρεπορτάζ στον ΑΝΤ1. Στην τρέχουσα τηλεοπτική σεζόν  εργαζόταν στην εκπομπή του Star «Αλήθειες με τη Ζήνα» και ήταν διαχειριστής και στην ιστοσελίδα bloko.gr.

Τι μεταδίδει το ΑΠΕ:

Ενέδρα έξω από το σπίτι του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ, στον Άλιμο, είχαν στήσει οι δράστες οι οποίοι τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν στις 14:15 το μεσημέρι.

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, οι δράστες ήταν δύο που επέβαιναν σε δίκυκλο, πιθανότατα τύπου σκούτερ. Την ώρα που ο δημοσιογράφος έφτανε στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου διέμενε, στην οδό Θέμου Άννινου 29, οι δράστες τον πλησίασαν και ένας από αυτούς τον πυροβόλησε πολλές φορές με πιστόλι με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει θανάσιμα.

Οι δράστες μετά τη δολοφονία εξαφανίστηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση.

Στο σημείο βρίσκονται αξιωματικοί της Ασφάλειας καθώς και κλιμάκιο της διεύθυνσης εγκληματολογικών ερευνών, ενώ η περιοχή έχει αποκλειστεί προκειμένου να ερευνηθεί ο χώρος.

Όπως έγινε γνωστό από την αστυνομία, τουλάχιστον σε επίπεδο αστυνομικό, ο δημοσιογράφος δεν είχε αναφέρει ότι δεχόταν απειλές και δεν είχε υποβάλει ποτέ αίτημα για αστυνομική φύλαξη.

Το όνομα του δολοφονηθέντος συντάκτη είχε αναφερθεί σε 70σελιδο έγγραφο της ΕΥΠ αναφορικά με το  “κύκλωμα διαφθοράς στην ΕΛ.ΑΣ.” σύμφωνα με την οποία καταγράφηκαν στη διετία 350 οίκοι ανοχής, 250 studios και 300 παράνομα καζίνα στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, οι ιδιοκτήτες των οποίων πλήρωναν στα μέλη της συμμορίας από 300 μέχρι και 7.000 ευρώ τον μήνα για αστυνομική κάλυψη.Σύμφωνα με τη δικογραφία, το συνολικό μηνιαίο κέρδος τους αγγίζει το 1.000.000 ευρώ.

Για την συγκεκριμένη υπόθεση είχε αναφερθεί και ο ίδιος ο δημοσιογράφος σε άρθρο του στην ιστοσελίδα που διαχειριζόταν όπως και για τις σχέσεις του με τον εκτελεσθέντα Δημήτρη Μάλαμα

Να υπενθυμίσουμε την προ οκταμήνου απόπειρα δολοφονίας κατά του δημοσιογράφου κ. Στέφανου Χίου η οποία μέχρι σήμερα μένει ανεξιχνίαστη. Πρέπει ν’αναφερθεί ότι ο κ Στέφανος Χίος, έχει ήδη ενημερώσει τις Αρχές για τρία άτομα που κατά την αντίληψή του σχετίζονται με την εναντίον του απόπειρα.

Σε οριζόντια σύνδεση τοποθετούμε και την  δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια το 2010 που μέχρι σήμερα παραμένει επίσης ανεξιχνίαστη και εντάσσεται επίσης στις διαδρομές του σύγχρονου εγκλήματος.

Μεγάλο ενδιαφέρον δημιουργεί η σημερινή συγκυρία με την συζήτηση στη Βουλή για τα θέματα προστασίας υψηλών προσώπων κι ευπαθών στόχων ανάμεσα στον ΥΠΡΟΠΟ κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδη και κ. Γιώργο Καμίνη.

Αντί επιλόγου να υπενθυμίσουμε ότι Η πληροφόρηση λειτουργεί ως αντίμετρο στις υβριδικές απειλές