Θυμάται κανείς τους Δεκαεπτά (17) αγνοουμένους δημοσιογράφους του Κοσσυφοπεδίου;

Την Δευτέρα 17/2/2025 στο κατεχόμενο από τους Αλβανούς Κοσσυφοπέδιο έλαβαν χώρα εκδηλώσεις με αφορμή την μονομερή ανακήρυξη της "ανεξαρτησίας του Κοσόβου"  στις 17/2/2008 που ουσιαστικά σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της κύριας φάσης του αποσχιστικού εθνικισμού και της αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια με την υποστήριξη και δυτικών δυνάμεων.

Να σημειωθεί ότι, κατά τη διάρκεια της εθνοκάθαρσης του μη αλβανόφωνου πληθυσμού ,  περισσότερο από το ήμισυ του σερβικού πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου πριν από το 1999 (226.000), συμπεριλαμβανομένων 37.000 Ρομά, 15.000  αλλοεθνών Μουσουλμάνων (Ασκαλί, Βοσνίων και Γκοράντσι) και 7.000 ξένων υπηκόων εκδιώχθηκαν στην κεντρική Σερβία και Μαυροβούνιο κατά τον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου. Περισσότεροι από 1000 έχασαν τη ζωή τους. Ενώ τουλάχιστον 150 εκκλησίες και μοναστήρια, καταστράφηκαν πολλά εκ των οποίων ήταν του 13ου ή 14ου αιώνα.Σήμερα στο έδαφος ολόκληρου του Κοσσυφοπεδίου, μετά τα τελικά αποτελέσματα και με βάση τις απογραφές στο νότο και τις εκτιμήσεις στο βορρά, ζουν 53.021 Σέρβοι, δηλαδή το 2,31 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού.

Μία άγνωστη πτυχή της "Κοσοβικής Κρίσης" αφορά στις ανεξιχνίαστες υποθέσεις  που συνδέονται την ιστορία των απαγωγών και δολοφονιών 17 δημοσιογράφων και εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης στο Κοσσυφοπέδιο μεταξύ των ετών 1998 και 2005, με τους θύτες και τους ηθικούς αυτουργούς να κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι, ενώ οι δημοσιογραφικές ενώσεις (εγχώριες και διεθνείς) καθώς και οι δικαιωματιστές των διαφόρων ΜΚΟ σιωπούν.

Πρόκειται για τους: Shaban Hoti, Ismail Berbatovci, Djuro Slavuj, Ranko Perenic, Afrim Maliqi, Enver Maloku, Ljubomir Knezevic, Aleksandar Simovic, Krist Gegaj, Momir Stokuca, Marjan Melonasi, Shefki Popova, Xhemajl Mustafa, Bekim Kastrati , Bardulj Ajeti, Gabriel Gruner, Volker Kramer,  Senol Alit

Κι όμως, το Κοσσυφοπέδιο έχει μακράν τον μεγαλύτερο αριθμό ανεξιχνίαστων εγκλημάτων κατά δημοσιογράφων στην Ευρώπη.Μερικά από αυτά τα εγκλήματα έγιναν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα εγκλήματα συνέβησαν όταν το κράτος δικαίου στο Κοσσυφοπέδιο ήταν υπό τη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών.

Οι έρευνες για τις δολοφονίες και τις απαγωγές δημοσιογράφων και εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης στο Κοσσυφοπέδιο ήταν ευθύνη της σερβικής αστυνομίας και εισαγγελίας το 1998. Από τις 10 Ιουνίου 1999 πέρασαν στη δικαιοδοσία της Αποστολής των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο (UNMIK), η οποία, σύμφωνα με το ψήφισμα 1244, είχε εκτελεστικές εξουσίες στον τομέα της δικαιοσύνης.Από το 2008, η UNMIK μεταβιβάζει τις εκτελεστικές εξουσίες του κράτους δικαίου, και συνεπώς την ευθύνη για τη διερεύνηση και τη δίωξη εγκλημάτων, στην αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το κράτος δικαίου – EULEX. Από το 2014, η EULEX παραδίδει σταδιακά την εκτελεστική εντολή στον τομέα της δικαιοσύνης στις αρχές του Κοσσυφοπεδίου.

Οι δολοφονίες Αλβανών δημοσιογράφων που συνέβησαν πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ δεν ερευνήθηκαν ικανοποιητικά και η πιο συνηθισμένη στερεότυπη πληροφορία που διαδόθηκε ήταν ότι ήταν έργο σερβικών υπηρεσιών ασφαλείας, αν και μπορεί κανείς να μιλήσει για ισχυρό κίνητρο που σχετίζεται με το έργο της υπηρεσίας πληροφοριών του UCK, λόγω έντονης πολιτικής πόλωσης. Όσον αφορά τις απαγωγές και τις δολοφονίες Σέρβων κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, αυτές οι περιπτώσεις είτε αγνοήθηκαν είτε παρουσιάστηκαν σαν να μην ήταν δολοφονίες δημοσιογράφων, αλλά μάλλον προπαγανδιστών.

Μόνο ένας φόνος ενός δημοσιογράφου, αυτός του Šaban Hoti, ενός καθηγητή ρωσικής γλώσσας, μεταφραστή και εργαζόμενου στα ΜΜΕ που συνελήφθη ως μέλος ρωσικού κρατικού τηλεοπτικού συνεργείου και στη συνέχεια δολοφονήθηκε, εξιχνιάσθηκε ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) ως μέρος μιας ευρύτερης δίκης, όπου εντοπίσθηκε ως εκτελεστής ο Hajredin Balaj, ο οποίος κι εξέτισε ποινή 13 ετών και τώρα είναι ελεύθερος.

Τον Μάιο του 2018, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (EFJ) ενέκρινε ψήφισμα σχετικά με τις έρευνες για τις δολοφονίες δημοσιογράφων στο Κοσσυφοπέδιο, μετά από πρόταση της Ένωσης Δημοσιογράφων της Σερβίας (UNS), της Ένωσης Δημοσιογράφων του Κοσσυφοπεδίου (AGK), της Ανεξάρτητης Ένωσης Δημοσιογράφων της Σερβίας (NUNS) και της Ένωσης Δημοσιογράφων της Σερβίας (SINOS).

Στο Ζάγκρεμπ το 2021, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (EFJ), μετά από πρόταση της Ένωσης Σερβικών Δημοσιογράφων, ενέκρινε ψήφισμα που ζητούσε την άμεση σύσταση διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων για τη διερεύνηση των δολοφονιών, απαγωγών και εξαφανίσεων δημοσιογράφων και εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης στο Κοσσυφοπέδιο από το 1998 έως το 2005.

Η Ειδική Εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) για το Κοσσυφοπέδιο, Viola von Cramon, έγραψε στην έκθεσή της για το 2022 ότι «ανησυχεί βαθύτατα για τη μακροχρόνια ατιμωρησία» για τις δολοφονίες και τις εξαφανίσεις Σέρβων και Αλβανών δημοσιογράφων στο Κοσσυφοπέδιο και ότι «καλεί τις αρχές του Κοσσυφοπεδίου να εργαστούν για την επείγουσα επίλυσή τους"

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα καθώς οι δυνάμεις που δημιούργησαν το "νέο Κόσοβο"  με την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίων από την Σερβία εάν κι εφόσον εξιχνιάσουν ή αποκαλύψουν τα πραγματικά γεγονότα θα πρέπει να πάρουν θέση και για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στο κατεχόμενο Κοσσυφοπέδιο, κι αυτό προφανώς δεν συμφέρει κανέναν.

Αντί Επιλόγου: Το Κοσσυφοπέδιο κατατάσσεται στην 75η θέση ως προςτον δείκτη ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα. Να υπενθυμίσουμε ότι επί ημερών πρωθυπουργίας του αλβανοκοσοβάρου Άλμπιν Κούρτι (έχει διατελέσει και εκπρόσωπος τύπου της τρομοκρατικής οργάνωσης ΑΣΚ/UCK)  έχουν σημειωθεί 494 επιθέσεις με εθνικιστικά κίνητρα κατά των Σέρβων και της σερβικής Εκκλησίας , ενώ τα προηγούμενα 9 χρόνια υπήρξαν μόνο 170 επιθέσεις.